Czy kobieta może siąść za kierownicą śmieciarki? Poznaj historię Izy

Branża gospodarki odpadami to wciąż świat zdominowany przez mężczyzn. Jednak są kobiety, które nie boją się wyzwań i każdego dnia udowadniają, że mogą z powodzeniem wykonywać ten zawód. Jedną z nich jest Izabela Wontorczyk, kierowca śmieciarki, która od pięciu lat pracuje w naszej firmie i udowadnia, że pasja i determinacja nie mają płci.

Jak zaczęła się jej przygoda za kierownicą dużych pojazdów? Jak wygląda jej codzienna praca i z jakimi wyzwaniami się mierzy? Z okazji Dnia Kobiet zapraszamy do inspirującej rozmowy z kobietą, która nie boi się łamać stereotypów!

Droga do zawodu kierowcy ciężarówki

Jak długo pracujesz w naszej firmie i jak trafiłaś na to stanowisko? Czy zawsze chciałaś być kierowcą ciężarówki?

I.W.: W naszej firmie pracuję już od pięciu lat. Co ciekawe, to była zupełnie spontaniczna decyzja! Mój brat, który również pracuje w FCC PRO EKO (? nie jestem niestety pewna spółki) dowiedział się, że poszukiwany jest kierowca samochodu o ładowności 3,5 tony i powiedział mi o tym. Pomyślałam: „Czemu nie?”. Po rozmowie udało mi się dostać pracę.

Z czasem postanowiłam rozwinąć swoje kwalifikacje – po pół roku zrobiłam prawo jazdy na kategorię C, a później także C+E. Tutaj muszę podziękować mojemu koledze z pracy, który podpowiedział mi, że można skorzystać z dofinansowania na kurs prawa jazdy z Urzędu Marszałkowskiego w Małopolsce. Tak właśnie stałam się kierowcą śmieciarki!

Zanim wróciłam do Polski, przez pewien czas mieszkałam w Szkocji. Moja droga zawodowa wyglądała zupełnie wtedy inaczej.

Codzienna praca i wyzwania

Jak wygląda Twój typowy dzień pracy?

Każdy dzień zaczynam od przyjazdu do pracy i sprawdzenia grafiku. Zazwyczaj jest on ustalany dzień wcześniej, ale w tej branży trzeba być gotowym na niespodzianki – czasem któryś samochód jest zepsuty, ktoś zachoruje i wtedy konieczna jest szybka zmiana planów.

Po sprawdzeniu grafiku odbieram kartę kierowcy, zbieram załogę i ruszamy w teren.

Jakie są największe wyzwania w Twojej pracy? Czy są momenty, które wymagają szczególnej koncentracji lub siły fizycznej?

Zdecydowanie najtrudniejszy jest sezon zimowy. Trzeba dojechać w wysokie góry, często pokryte lodem i śniegiem. To wymaga ogromnego skupienia i precyzji – nie ma miejsca na błąd. Czasami korzystamy z mniejszych samochodów, do miejsc, w które nie da się dojechać śmieciarką, ale to nadal duże wyzwanie.

Jeśli chodzi o siłę fizyczną, to na co dzień nie ma takiej potrzeby. Jednak zdarzają się sytuacje, kiedy muszę pomóc załodze – podnieść wyjątkowo ciężkie worki lub pojemniki, albo zmienić koło w pojeździe. To są momenty, kiedy trzeba się wykazać!

Czy są jakieś trudności, o których się nie mówi?

Tak, jest coś, co dotyczy tylko kobiet w tej branży – dostęp do toalety. Mężczyźni mają z tym łatwiej, natomiast ja nie zawsze mam możliwość, by skorzystać z łazienki. Często korzystam ze stacji benzynowych, ale zdarzają się trasy, gdzie nie ma takiej możliwości. Wtedy trzeba być kreatywnym – korzystam np. z toalet przykościelnych lub w szkołach.

Łamanie stereotypów i relacje w pracy

Czy spotkałaś się z jakimiś stereotypami dotyczącymi kobiet w tej branży?

Oczywiście, że tak, szczególnie na początku. Moi koledzy z pracy nie byli zachwyceni, że mają pracować z kobietą jako kierowcą. Pojawiały się obawy i komentarze. Jednak szybko udowodniłam, że potrafię być świetnym kierowcą. Dziś mamy zgrany zespół i nie wyobrażam sobie pracy bez nich.

Czy teraz możesz liczyć na wsparcie kolegów z zespołu? Jak wygląda współpraca w Waszej załodze?

Tak, mogę zawsze liczyć na swoich kolegów i to jest dla mnie ogromnie ważne. Gdyby nie to, że pracujemy razem jako zespół, ta praca byłaby znacznie trudniejsza. Często mówi się, że kierowca ciężarówki to samotny zawód – ja tego nie odczuwam, bo codziennie mam obok siebie załogę. Kiedy zaczynałam, nie wszyscy byli przekonani do współpracy z kobietą, ale dziś mamy świetne relacje i ufamy sobie wzajemnie. Jeśli pojawia się jakikolwiek problem, wiem, że nie jestem sama. Na trasie zdarzają się różne sytuacje – czasem trzeba pomóc w załadunku, czasem w trudnym manewrze, a innym razem wystarczy dobre słowo i wsparcie psychiczne. To nie tylko koledzy z pracy, ale po prostu dobrzy ludzie, na których mogę liczyć.

A co sprawia Ci największą satysfakcję?

Że mogę codziennie pokonywać nowe wyzwania.

Życie poza pracą

Jakie masz pasje poza jazdą ciężarówką?

Uwielbiam czytać, gotować i piec, ale moją największą pasją jest Koło Gospodyń Wiejskich w Lipnicy Małej, którego jestem przewodniczącą!

To niesamowite doświadczenie, które daje mi dużo energii. Ostatnio realizowałyśmy projekt „Wyślij pączka do Afryki” – upiekłyśmy 3000 pączków! Ja i 7 innych kobiet, to było wyzwanie! Organizujemy też festyny, spotkania w remizie i integracje dla mieszkańców. To moja odskocznia od pracy i miejsce, gdzie czuję się spełniona.

Kobiety w branży gospodarki odpadami

Jak pracuje się w zespole, gdzie większość stanowią mężczyźni?

Wiem, że mogę liczyć na ich wsparcie! To jest dla mnie bardzo ważne – wiem, że gdyby coś się stało, moi koledzy zawsze mi pomogą.

Jakie rady dałabyś kobietom, które chciałyby spróbować swoich sił jako kierowca śmieciarki?

Nie bójcie się! Łamiemy stereotypy, otwieramy się na wyzwania i pokazujemy swoją siłę. Jedyne, co odradzam, to praca w tej branży kobietom, które są bardzo wrażliwe na zapachy – to może być trudne.

Z życia kierowcy – nietypowe sytuacje

Czy masz jakieś zabawne lub nietypowe historie związane z pracą?

Tak! Kiedyś pojechałam z Jabłonki do Zabrza odebrać samochód ciężarowy. Kolega podwiózł mnie tam autem osobowym i wrócił, a ja poszłam do biura.

Powiedziałam, że przyjechałam po odbiór ciężarówki, a dyspozytor odparł: „To niech przyjdzie kierowca, dam mu kluczyki”. Kiedy wyjaśniłam, że to ja jestem kierowcą, był w szoku! Przeprosił i przyznał, że nie spodziewał się kobiety w tej roli.

Przekaz na Dzień Kobiet

Czego życzyłabyś sobie i innym kobietom?

Życzę, abyśmy nie bały się wyzwań i spełniały swoje marzenia. Jeśli dostaniemy szansę, trzeba chwytać byka za rogi!

Ja się bałam, ale spróbowałam – i to była doskonała decyzja.